Time flies... Yogya!

Bye Bye Bali! Het wordt tijd om door te reizen naar Java. Onze laatste dagen op Bali waren meer dan geweldig! We hebben mogen genieten van de dolfijnen bij Lovina en het paradijselijke Gili Trawangan, dat alles biedt wat ze je op ultieme vakantiefoto's in de D-reizen laten zien; witte stranden, hemelblauw water, altijd zon, een heerlijke sfeer en een wijze man vertelde ons ooit eens over Gili T: no police, no pollution. Dat van dat pollution gedeelte betwijfel ik met alle touristen die Gili komen bezoeken en dat van dat police gedeelte trouwens ook, aangezien er bij het bijvullen van het geld in de geldautomaat opeens een politieman met een mitrailleur naast je staat. Desondanks kun je wel stellen dat je op dit eiland van enorm veel vrijheid kunt genieten..

Na Gili T zijn we nog even naar Kuta-Bali geweest, omdat dat dichtbij het vliegveld is en een klein dansje en de sunset op Kuta-Beach toch ook geen kwaad kunnen. Waarna we op vrijdag 25 juli om 7 uur s'ochtends dan toch echt het vliegtuig in zijn gestapt om Bali achter ons te laten. Om exact 7 uur s'ochtends Javaanse tijd kwamen we in Yogya aan, like it's magic. Even wat bijgeslapen in het hostel om daarna klaar te zijn voor al het moois dat Yogya ons te bieden heeft. Helaas was het wel even een overgang van Bali naar Yogya.. Van het altijd toegang hebben tot een heerlijk strand, naar een enorm grote en warme stad waar je bedolven wordt onder de uitlaatgassen. En misschien nog wel de grootste overgang, van altijd een heerlijke banana pancake als ontbijt, naar een ontbijt met rijst en kroepoek! Maar dat is dan ook meteen de schoonheid van Indonesië, waarbij elk eiland zo totaal anders is en daardoor ook iets totaal anders moois te bieden heeft!

In eerste instantie wilden we heel graag AIESEC in Yogya bezoeken, maar het einde van de Ramadan en de daar op volgende public holiday gooiden roet in het eten. Tot en met 8 augustus ligt het land zo goed als stil, en dat hebben we geweten.. Op de avond voor het einde van de Ramadan wordt er enorm veel vuurwerk afgestoken (voornamelijk door kleine stoute Javaanse kindjes) en parades door de straten gehouden (die gekleurd werden door het conflict in de Gazastrook..), waarop de 2 dagen hierna alles in de stad zo goed als stil ligt.. De winkels en meeste restaurants zijn niet open, er is geen public transport, er zijn geen tours en het is echt enorm druk op straat. Maar bovenal gaat iedereen van AIESEC terug naar zijn hometown en ligt heel AIESEC zo goed als stil..
Dus werd het voor ons noodzakelijk iets anders te vinden om onze tijd mee te vullen. We wilden hier heel graag vrijwilligerswerk doen en door contact te leggen met een vriend van de oom van Michelle (Frenky) kwamen we in aanraking met een aantal organisaties waar we misschien zouden kunnen helpen. Na een tijdje hadden we een geschikt plekje gevonden, namelijk Sayap Ibu. Sayap Ibu is een weeshuis aan de rand van de stad die opvang biedt aan geestelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen. We moeten eerlijk toegeven dat we de eerste keer dat we daar binnen kwamen lopen als vrij heftig ervaren hebben. Sommige kinderen hier zijn wel heel zwaar gehandicapt en wij wisten niet zo goed of wij ze überhaupt wel enig soort hulp te bieden hadden.. Desondanks zijn we er de afgelopen dagen elke ochtend geweest en is het ons zo erg meegevallen! Meegevallen is hier niet eens de juiste omschrijving voor, het was ronduit geweldig. Die kinderen zijn zo lief, enthousiast en grappig dat we het super met ze hebben gehad. Één ochtend hebben we stiften, kleurpotloden en ballonnen meegenomen, wat echt een enorm succes was. We zijn zo blij dat we deze kinderen en deze instantie hebben mogen ontmoeten en kijken met een voldaan gevoel terug op alles wat we voor ze hebben kunnen doen.

Hiernaast hebben we natuurlijk ook nog heerlijk wat sightseeing gedaan, waaronder de Prembanan en Borobudur bezocht (de Borbobudur blijft magisch mooi), musea bezocht, naar een batikgallerij geweest en heeft Michelle een actieve vulkaan, de Merapi, beklommen, hell yeah! Ook zijn we per toeval in ons hostel in Yogya een oud-ambje tegen gekomen, wat is de wereld toch klein.
Helaas wordt het voor ons nu dan toch echt tijd om deze geweldige stad te verlaten en hard aan de slag te gaan met de Rabo-opdracht waar we ons de komende weken op gaan focussen!
Op naar Jakarta, en daarmee op naar een nieuw avontuur :)!